Lider şayet macera adamı değilse, “Şartların mantığı” içinde toplumun bütün değer yargılarını, çağdaş akılcılığın süzgecinden geçirerek, kendine bir program dahilinde gerçekleştirebileceği bir hedef seçmelidir.
Lider, uzak görüşlülük sahibi-araştırmaya, danışmaya, öğrenmeye önem veren- ülke ve dünya tarihini bilen-ekonomik gerçekleri anlayabilen- hırsını aklının altında tutmayı becerebilen-akıl, ruh, vücut sağlığı yerinde olan çağdaş biri ise, o ülkenin insanları yarınlarından emin olarak yaşarlar!

Lider, saklı tuttuğu bir hesabı olan- geçmişi ve milletinin büyük bir kısmı ile kavgalı, iki defa hapse düşmüş, hakkında kalpazanlıktan- resmi evrakta sahteciliğe kadar soruşturma açılmışsa- partisini laiklik karşıtı eylemlerin odağı haline getirmişse, sabıkalıysa, kitap-dergi okumayan- yabancı parlamentolar tarafından şaibeli mal varlığı olduğu iddia ediliyorsa, sürekli yalan söylüyor ve hayal aleminde yaşıyorsa, o ülkenin insanları ne bugünlerinden ne de yarınlarından emin olamazlar.
Eğer o ülke böyle kişiler tarafından yönetiliyorsa, orada yapılacak ilk ve tek iş, derhal böylesi ilkel-faşist yöneticilerden kurtulmaktır.
Ya bu yapılır ve ülke kurtulur, ya da yapılamaz ve ülke batmış ülkelerin bulunduğu tarih mezarlığına gömülür. Veleddalin Amin…

Özellikle gençlerimizi, yakın tarihte ve çevremizde olanları daha iyi anlamaları için, birkaç gün sürecek bir “Tarih Turu” na çıkarmak isterim. Umarım ciddi emekle hazırlanan bu çalışma özellikle gençlerimiz tarafından okunur…

Asya, dünyanın en büyük ve en kalabalık kıtasıdır. Ekonomik bakımdan son derece önemli olan bu kıta, birincisi gibi ikincisi de paylaşım savaşı olan, İkinci Dünya Savaşından sonra oluşan Yeni Dünya düzeninde, stratejik bir önem kazanmıştır. Asya’ya özellikle Güney Asya’ya hakim olan güç. Bütün pasifikte kontrolü ele geçirebilir.
Sovyetler Birliği, İkinci Dünya Savaşından sonra Çin ile birlikte hareket ederek Kuzey Kore’ye ve Kuzey Vietnam’a girmişti. Kore Savaşından sonra 1954’te imzalanan Cenevre Antlaşmasına göre, Kuzey ve Güney Vietnam’da seçimlerin yapılacağı ve iki devletin birleşeceği karara bağlanmıştı.

O tarihte Komünist Kuzey Vietnam’ın başında bulunan Ho Şi Minh, Güney Vietnam’da da etkili bir lider idi. Seçime gidildiği takdirde kazanacağı kesindi.
Böyle bir durumda, Asya’nın kuzeyinde Sovyetler Birliği- ortasında Çin Halk Cumhuriyeti ve Asya’nın Pasifiğe uzanan en önemli bölgesinde de Vietnam Halk Cumhuriyeti yer alacak, dolayısıyla Pasifikte Doğu Bloğu çok avantajlı konuma gelecekti.

Bu nedenle ABD, bölgede SEATO’yu (Güney Doğu Asya Antlaşması Teşkilatı) kurdu. Japonya’yı-Güney Kore’yi ve Güney Vietnam’ı hem askeri hem de ekonomik olarak destekledi.
Güney Vietnam’da kurulan DİKTA Rejimleri hep ABD kontrolünde oldu ve Cenevre Antlaşması uyarınca yapılması gereken seçimler sürekli olarak ertelendi!
Ho Şi Minh, Güney Vietnam’da Komünist Vietkong çeteleri ile yıldırıcı bir gerilla savaşı başlattı. ABD bu savaşta sadece askeri uzman ve silah yardımında bulunarak katıldı. Fakat, Kennedy’nin öldürülmesinden sonra Başkan Johnson 1965 yılında Vietnam’a asker gönderdi.
Vietnam, tropikal iklimi gereği gerilla savaşına uygun bir ülke idi. ABD, bir yandan karada gerilla savaşı verirken, Kuzey Vietnam’ı bombaladı.
İKİ MİLYONDAN fazla sivil ve asker insan öldü!
Ancak bir süre sonra, ABD burada tropik bataklığa saplandı…

Bu savaş sırasında “Batı Bloğuna” bağlı devletler, ABD’nin yanında yer almadıkları gibi, bu savaş aleyhine ciddi kamuoyu oluşturdular.
Herbert Marcus gibi kapitalist dünyanın değerlerine karşı çıkan düşünürler
ABD gençliğini etkilediler ve Hippy felsefesi ve çiçek çocukları, tarihin en büyük karşı çıkışını yarattılar. Sonunda “Tehlike gördüğün yere asker gönder” şeklinde özetlenecek Eisenhower politikasından vazgeçildi. Yerine, “Sovyet tehdidine maruz devletlere ekonomik ve askeri yardım” şeklinde oluşan, Nixon Doktrini uygulamaya konuldu.
Tabii ki bu ülkelerden biri Türkiye idi… (Yarın Tarih Turu (2) ile devam edeceğiz.

Sağlık ve başarı dileklerimle 02 Haziran 2020
Rifat Serdaroğlu